ناشنوایی سیستماتیك در حل مشكلات
ساخت اپل آی دی: هفته نامه سیروان در شماره 993 روز شنبه 30 تیر خود در مطلبی به قلم حمزه محمدی با عنوان ناشنوایی سیستماتیك در حل مشكلات به سوانح جاده ای تانكرهای نفتكش عراقی و بی توجهی به خواست شهروندان در این زمینه پرداخته است.
در این مطلب آمده است: در تمام جوامع پویا و متعادل در صورت یك مشكل یا بحران اجتماعی و بروز بی سازمانی در یك سیستم، عوامل درونزای سیستم برای تولید تعادل به طور اتوماتیك فعال می شوند بنابراین، بی سازمانی در این حالت پایدار نبوده و با تغییرات عناصر درونی و همسازی با شرایط برون سیستم، ضمن پویا سازی مجدد سیستم، موجبات بازگشت تعادل فراهم می گردد.
در طول یك دهه اخیر تانكرهای نفتكش عراقی نظم و سازمان زندگی شهروندان استان كردستان را دچار چالش جدی كرده اند در سوی مقابل، بی توجهی مقامات مسئول بر تشدید بی سازمانی روانی - مادی و مخاطرات آن كاملا مؤثر بوده است اما شهروندان انتظار داشتند با تدابیر ویژه این وضعیت سامانمند و متعادل شود.
جاده های مواصلاتی كردستان در طول یك دهه اخیر با پدیده ای به نام تانكریزه شدن مواجهند اینك، تانكرهای نفتكش شركت های بی نام عراقی و ایرانی سلطان جاده های مواصلاتی كردستان هستند و شهروندان استان همواره حضوری دلهره آمیز را در سفرهای بین شهری تجربه می كنند.
اصولا سالیان متمادی است انتقال نفت با استفاده از تانكر منسوخ شده است ارابه های مرگ یك دهه است در جاده های كردستان می تازند و شاهراهای ارتباطی كردستان را به گورستان خاموش شهروندان كُرد تبدیل نموده اند.
آمارها نشان می دهند در طول یك دهه اخیر تانكرهای نفتی مسبب 187 مورد تصادف و سوانح جاده ایی بودند، پدیده تانكریزه شده جاده های ارتباطی چند استان مرزی، نظم و سامان زندگی شهروندان را با مخاطره جدی مواجه تولید كرده است.
استان كردستان در مقایسه با سایر استان ها (ایلام، كرمانشاه، آذربایجان غربی، خوزستان) دارای وضعیت ویژه ای است، جاده های ارتباطی این استان بخصوص در نواحی مرزی از كمترین شرایط استاندارد برخوردار می باشند.
زیرساخت ارتباطی استان به هیچ وجه توان پذیرش این حجم از ترافیك و ترانزیت بین الملی را ندارد ازاین رو ورود این حجم از تانكر، عملا سبب بی سازمانی زندگی شهروندان استان شده است.
معمولا در همه جای دنیا دولت ها و سازمان های مربوطه در موارد ویژه نظیر حمل و نقل مواد خطرناك، دفن زباله های سمی و صنعتی و یا تولید صنایع آلاینده محیط زیست، با ساكنان محلی وارد مذاكره و گفتگو می شوند.
رضایت ساكنان محلی در پرتوی حس وطن دوستی، امنیت ملی، سهیم كردن آنها در سود عایدات و... جلب شده، آنگاه با تولید زیرساخت های مناسب، ریسك انسانی و مخاطرات جانی این پدیده را به حداقل می رسانند.
بزعم نویسنده مسئولان استانی و كشوری می بایست در ابتدای ورود تانكرهای نفتی با نمایندگان محلی مردم (نه نمایندگان مجلس)، گفت و گو و مذاكره جدی می كردند، هم در مورد جلب رضایت آنها و هم در مورد انتقال اطلاعات لازم این پدیده. جای تعجب نیست اگر گفته شود كه مردم اطلاعات بسیار كمی در مورد محموله های این تانكرها دارند و در صورت آگاهی بخشی مسئولان بطور قطع شاهد اتفاقات كمتری بودیم.
برای نمونه در مورد حادثه انفجار تانكر واژگون شده در مجاورت روستای نگل، در صورت اطلاع شهروندان از نشت محموله تانكر و قابلیت اشتغال تدریجی آن، یقینا شاهد تلفات انسانی این پدیده نبودیم.
در هیچ بازه ی زمانی این گفت و گو مذاكره صورت نگرفته است با این وصف هیچ گونه اقدام لازم در مورد بسترسازی آگاهی بخشی مادی برای حضور این حجم از ترافیك جاده ای صورت نگرفته است.
زیرساخت های ارتباطی كردستان مهیای ترانزیت بین المللی نیست، جاده ها و شاهراه های ارتباطی استان بخصوص در مناطق مرزی به لحاظ كمی و كیفی در طول چهار دهه اخیر تغییرات قابل توجهی را تجربه نكرده اند.
برای نمونه، یكی از مهمترین شهرهای درگیر در این بحران جاده ای شهرستان مریوان است كه با استفاده از سه جاده به سایر مناطق همجوار متصل می شود؛ جاده اصلی مریوان به سنندج بعنوان مركز استان، در اصل جاده ای نظامی بود كه در چهار دهه اخیر با تغییرات بسیار اندك، همچنان رانندگان را به چالش مرگ فرا می خواند.
17 سال پیش برای رهایی شهروندان مریوان از جاده مرگ، پروژه جاده جدید مریوان كلید خورد در سایه تدبیر مضاعف مسئولان استانی و كشوری وقت، هنوز پروژه در حال اجراست.
جاده دوم، مریوان را به سقز و از آنجا به استان های آذربایجان غربی و شرقی متصل می كند اما این جاده را باید واقعا طنز روزگار نامید حدودا 2 نسل از شهروندان مریوان چشم براه اتمام این پروژه هستند. (بیش از پنج دهه از ساخت این جاده می گذرد) یك ابرپروژه كه خوشبختانه هنوز در حال انجام است!
نویسنده این متن بیش از 20 سال است منتظر اتمام این پروژه است جاده سوم، مریوان را با استفاده از اورامان به استان كرمانشاه متصل می كند، جاده ای كه بیشتر به دیوار مرگ شباهت دارد تا جاده..
با نگاهی گذرا بر كمیت و كیفیت جاده های سایر استان ها به وضوح می توان تبعیض عریان را مشاهده كرد نخستین وجه قابل مشاهده و عینی تبعیض در حق شهروندان استان را می توان در نگرش شهروندان در مورد مقایسه جاده های ارتباطی مشاهده كرد.
بهترین و دلپذیرترین خاطره شهروندان استان كردستان در سفرهای بین استانی وجود اتوبان های عریض و طویل و با ترافیك روان استان های همجوار است.
زمانیكه در صحنه امدادرسانی سانحه تصادف یكی از دوستانم در راه مریوان - سنندج حضور داشتم (كه مسبب آن هم یك تانكر عراقی بود)، یكی از رانندگان عبوری ساكن تهران كه به یاری ما شتافته بود به من گفت وجود همین جاده برای اثبات تبعیض بین مناطق مختلف ایران كافی است.
یكی از اهداف اساسی دولت به باعث قانون اساسی دفاع از حقوق شهروندان بدون در نظر گرفتن تبعیض است، اصل بیستم قانون اساسی اساسی ایران به وضوح بر این امر تاكید دارد: همه افراد ملت اعم از زن و مرد یكسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردار می باشند.
همچنین، اصل چهل و هشتم بر عدم تبعیض بین مناطق مختلف ایران تاكید كرده و بر توجه مضاعف به مناطق توسعه نیافته كشور تاكید می كند.
ایجاد شرایط برابر اقتصادی، اجتماعی و ارتباطی از حقوق اساسی و غیر قابل بخشایش تمام شهروندان ایرانی است و هیچ گونه تبعیضی در این خصوص پذیرفته شده نیست.
بررسی سیمای اقتصادی استان و وضعیت جاده های ارتباطی گویای این امر است كه هیچكدام از دولت ها به اهداف ذاتی و قانونی خود عمل نكرده و اندك اعتراضات مدنی در این خصوص هم به مثابه واكنش مجرمانه تلقی شده و با آن برخورد پلیسی شده است.
اعتراض مدنی و واكنش شهروندان سنندجی به ابرحادثه و فاجعه اخیر و نوع واكنش سیستم گویایی واقعیت كرشدگی سیستماتیك است.
در این حادثه هم وزارت راه بعنوان مقصر اصلی، راه همیشگی و كاملا بی خطر سكوت را در پیش گرفت حضور در محل حادثه و دلجویی كردن از بازماندگان حادثه كمترین كاری بود كه وزیر شایسته راه می توانست انجام دهد.
در حادثه اخیر سنندج پس از چند روز مقصرین حادثه از سوی مراجع ذیصلاح معرفی شدند: رانندگان 2 خودرو، شركت بین المللی حمل و نقل و در نهایت شهرداری سنندج.
در این اتفاق هم همچون سایر حوادث مقصر اصلی ناپیداست و مقامات با ریش تراشی كردن تقصیر آن را به تاریخ یا به تعبیری به فراموشی سپردند.
در نهایت باید گفت ناشنوایی سیتماتیك و بی توجهی به خواست شهروندان كردستان، شكاف ملت - دولت را گسترش داده و مرزبندی خودی - غیرخودی را در حالت فعال نگهداشته، و سبب انزاوا و بیگانگی اجتماعی خواهد شد.
منبع: هفته نامه سیروان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب