پژوهشگران آمریكایی ابداع كردند
چاپگر سه بعدی كه برای ترمیم زخم، از سلول های خود بیمار استفاده می نماید
به گزارش ساخت اپل آی دی پژوهشگران آمریكایی، نوعی چاپگر سه بعدی ابداع نموده اند كه می تواند با استفاده از سلول های پوست بیماران، به ترمیم زخم سرعت بدهد.
به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، ابداع چاپگرهای سه بعدی، علاوه بر این كه تحولی در فناوری به حساب می آید، نتایج قابل توجهی هم برای پزشكی دارد. پژوهشگران موسسه پژوهشی "ویك فارست" (WFIRM) آمریكا دریافته اند كه می توان از چاپگرهای سه بعدی برای ترمیم زخم های بزرگی كه معمولاً به پیوند پوست نیاز دارند، استفاده نمود. آنها یك چاپگر زیستی ابداع نموده اند كه می تواند لایه هایی از پوست شخص را مستقیماً روی زخم چاپ كند.
ایده چاپ سه بعدی پوست، سالهاست كه مراحل پیشرفت خویش را طی می كند. اولین نمونه این نوع چاپگرها كه در سال ۲۰۱۴ ابداع شد، می توانست ورقه های بزرگی از پوست انسان را چاپ كند و آنها را به پوست بیمار پیوند بزند. این فناوری به مرور زمان پیشرفت كرد و جای خویش را به چاپگرهایی داد كه بیشتر به جزئیات می پرداختند. جدیدترین نمونه این محصولات، نوعی چاپگر دستی بود كه مانند یك جاچسبی عمل می كرد.
چاپگر موسسه ویك فارست، بسیار بزرگ تر از چاپگر دستی است اما هنوز قابلیت حمل را دارد. این چاپگر را می توان به تخت متصل كرد تا هنگامی كه بیمار، زیر نازل آن قرار گرفته، كار خویش را انجام دهد.
این چاپگر جدید مانند نمونه های ابتدایی، از "جوهری" استفاده می نماید كه با سلول های بیمار ساخته شده است. هدف از این كار، به حداقل رساندن امكان رد كردن درمان توسط بدن است. در ابتدا، نمونه كوچكی از پوست زنده طی فرآیند بافت برداری برداشته می شود و پزشك، دو نوع سلول پوستی یعنی "فیبروبلاست" (fibroblast) و "كراتینوسیت" (keratinocyte) را از آن جدا می كند. فیبروبلاست ها، سلول هایی هستند كه به شكل گیری ساختار پوست و ترمیم زخم كمك می كنند و كراتینوسیت ها، سلول هایی اصلی هستند كه در بیرونی ترین لایه پوست قرار دارند.
لایه های بزرگ تری از این سلول ها، از نمونه بافت برداری گرفته و پرورش داده می شوند و سپس پژوهشگران آنها را با نوعی هیدروژل تركیب می كنند تا جوهر چاپگر زیستی شكل گیرد. تفاوت چاپگر جدید با نمونه های قدیمی در این است كه قبل از به كار بردن پوست جدید، از یك اسكنر سه بعدی لیزری استفاده می نماید تا تصویری از محل زخم عرضه نماید. چاپگر با استفاده از این تصویر می تواند قبل از گذاشتن لایه های كراتینوسیت روی زخم، عمیق ترین بخش ها را هم با فیبروبلاست پر كند.
این روش، از ساختار پوست طبیعی تقلید می كند تا زخم سریع تر درمان گردد. پژوهشگران ویك فارست، این چاپگر را برای ترمیم زخم موش ها به كار گرفتند و مراحل ترمیم زخم را بررسی كردند. نكته قابل توجه این است كه چاپگر، تنها زمانی كار می كند كه جوهر تهیه شده از سلول های خود بیمار را به كار ببرد؛ در غیر این صورت، بدن بافت جدید را قبول نمی نماید. "جیمز یو" (James Yoo)، از نویسندگان این پژوهش اظهار داشت: اگر در چاپگر از سلول های فرد بیمار استفاده شود، ترمیم زخم به سرعت آغاز می شود.
پژوهشگران قصد دارند در مراحل بعدی كار خود، آزمایش های بالینی را روی انسان آغاز كنند. از این چاپگر می توان برای درمان افرادی كه گرفتار سوختگی شده اند، بیماران مبتلا به زخم های دیابتی و زخم های شدید بهره برد.
این پژوهش، در مجله " Scientific Reports" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب